Nesiller Arasındaki Tehlikeli Farklar ve Ailelerin Yanılgıları

Eskiden sokak oyunları ve yüz yüze iletişim ön plandayken, bugün dijital dünya her şeyi değiştiriyor. Bu dönüşüm, çocukların sosyal becerilerini zayıflatıyor ve otizm gibi rahatsızlıkların artmasına neden olabiliyor. Aileler, çocuklarıyla arkadaş gibi olmaya çalışırken büyük bir yanılgıya düşüyor. Bu yaklaşım, çocukların disiplin ve sınır bilincini kaybetmesine yol açıyor. Ebeveynlerin “Ben yaşamadım, onlar yaşasın” yaklaşımı, toplumsal değerlerin korunmasını zorlaştırıyor ve çocukların karşı karşıya kaldığı tehlikeleri artırıyor. Gençler arasındaki artan uyuşturucu kullanımı, cinsel sapkınlık ve suç eğilimleri, dijital ortamların ve ebeveyn-çocuk ilişkilerindeki sınırların yetersizliğinin bir sonucu olarak ortaya çıkıyor. Bu sorunlar, ailelerin en büyük acılarını da beraberinde getiriyor. Aileler, çocuklarının yaşadığı zorluklardan ve suçlardan kendilerini sorumlu tutuyor. “Çocuklarımın suçları benim hatam” düşüncesi, ebeveynlerin yaşadığı derin acıyı ve suçluluk duygusunu artırıyor. Bu acının en büyük yükünü aileler taşıyor; yanlış yönlendirmeler ve yetersiz rehberlik yüzünden çocukların karşılaştığı zorluklar, ebeveynlerin sorumluluğunu gözler önüne seriyor. Ebeveynlerin çocuklarına doğru rehberlik yapmaları, hem bireysel hem de toplumsal değerlerin korunması açısından kritik bir adımdır.

İlknur Acar